तुला पाहता वाटले वेलीला... जन्म हा माझा फुका न गेला
अंकुरण्याचा दिवस गुलाबी... फुलतानाही सलून गेला.
फुलली तेव्हा रम्य सकाळी.... आसमंत दरवळून गेला..
तुज सामोरी पाहून आणिक.... गंध तयाचा जळून गेला.
डौलत डोलत उभे राहिले वार्यावरती फुल बहरले....
किरणांनी ही सोने लुटले... तरी न वेलीस बरे वाटले...
तुला पाहता वाटले वेलीला... जन्म हा माझा फुका न गेला
अंकुरण्याचा दिवस गुलाबी... फुलतानाही सलून गेला.
बिंदु होता ओठांवरती किरणांनी लुटल्या सोन्याचा
डौलत होता वार्यावरती.... साज तुझ्या रेशीम केसांचा.
लटेतला एक केस मोकळा... गालांवरती तरसत होता...
जसा उन्हाचा एक कवडसा... आनंदाने बरसत होता.
वेलीसही त्या कळून चुकले... आभाळही हे असेच झुकले
सौंदर्याने तुला मढविले... मनाशीच मग मला रडविले.
जन्म हा माझा असा वेलीचा.... फुल प्रीतीचे फुलवून गेला
केसांत खोवशील या आशेने... नशिबास या झुलवून गेला...
फुलुन येईन पुन्हा एकदा... चंग मनाचा गळुन गेला
अंकुरण्याचा दिवस गुलाबी... फुलतानाही सलून गेला.
तुला पाहता वाटले वेलीला... जन्म हा माझा फुका न गेला
अंकुरण्याचा दिवस गुलाबी... फुलतानाही सलून गेला.
दिनांक : 16 फेब्रुवारी 2015
वेळ : पहाटे 01.10
कवी : योगेश साळवे
