एक हरवलेली वाट

तुझ्या सौंदर्याचं वर्णन मी शब्दांत कसं मांडू
काही लिहायला घेतलं की शब्दच विरघळून जातात

विरघळलेल्या शब्दांचा मग मी बर्फ करत बसतो
शब्दांना गोठवण्याच्या नादात स्वताच हरवून जातो

हरवलेल्या वाटेवरती मग मी तुला पुन्हा भेटतो.....

तुझा हात हातात घेत... तुझ्या डोळ्यांमध्ये पाहत....
“ किती ऊशीर केलास... आता नाही ना जाणार..... ”

तू मात्र... फक्त हसतच राहतेस
“ अगं किती हसतेस, लोक वेडं म्हणतील आपल्याला ....”
तू हसत असतेस आणि मी समजावत असतो तुला

आणि अचानक.... अगदी क्षणातच.....

तू नसल्याची जाणीव....

मन सुन्न.... दाही दिशा सुन्या होतात मला....

आणि डोळ्यातून ओघळणारा एक अश्रू
टपकन समोरच्या ग्लासात पडतो....

वितळलेल्या त्या ग्लासातल्या बर्फाकडे पाहत
मी एकटाच हसतो.....

ही नशा तुझ्या सौंदर्याची की मदिरेची
छापा काटा करीन म्हणतो,
तर रुपया पण खोटाच......