प्रेम...
प्रेम सगळेच करतात. सगळ्यांवर करतात. मग ते बालवयातले असो , कुमारवयातले असो वा तरुणपणातले असो शेवटी प्रेम या शब्दाचा अर्थ वरील तिन्ही पायऱ्यांमध्ये एकच असतो. प्रेम या अडीच अक्षरी शब्दासारखा दुसरा कोणताच शब्द नाही .
वास्तवाला विसरून स्वप्नांत रंगणं हा प्रत्येकाचा स्वभावच असतो. रंजक गोष्टीत मन रमत रमत एका वेगळ्या विश्वात घेऊन जातं. कल्पनेच्या पंखांनी स्वप्नील आकाशात भरारी घेऊ लागतं. अशावेळी सुखा बरोबरच दुखाचा स्पर्श मनाला होतो.
प्रेम ही एक भावसमाधी आहे. अथांग गहिरी !! प्रेम म्हणजे निरंतर विकास ! त्या वाटचालीत माणसाचं मी पण गळून पडतं. अहंचे कंगोरे बोथट होतात. दुसऱ्यासाठी, दुसऱ्याच्या सुखासाठी जगण्यातला निखळ निरामय आनंद काय असतो हे प्रेमात पडलेली व्यक्तीच अनुभवू शकते.
एखाद्याला त्याच्या गुण दोषांसकट स्वीकारणं म्हणजे प्रेम ! हे स्वीकारणं कोणी लादलेलं नसतं. कोणताही मतलब त्यामागे भासत नाही. प्रेम म्हणजे निष्ठा , गाढ विश्वास : एक तरल मुग्ध भावना .... ज्याचे अस्तित्व माणसाला सर्वार्थाने संपन्न करत असते.
प्रेमात शांती आहे. स्वतासाठी असा एक अवकाश आहे. प्रेम हे एक सुख आहे. प्रेम हा एक विश्वास आहे. प्रेम हा एक सहवास आहे. ती व्यक्ती दूर गेली तरी.... तिच्या धुंद आठवणींचा
