अनामिक

वरवर माझे पटते तरीही कुठेतरी मी आत खटकतो
अनोळखीसा कुणी चेहरा मजला आरशातून हटकतो
चैतन्याने सळसळनारा शब्द विजेचा कसा धरावा
चपळ क्षणांचा रंगीत मासा सुळकन हातातून निसटतो

हजार दारे उघडी होती माझ्यासाठी पसरून बाहू
न कळे कुठल्या विचारात मी अजून दारोदार भटकतो

नियतीने जखडून टाकली आभाळाची उमेद माझी
संध्याकाळी पतंग तुटका तारेवरती खिन्न लटकतो

हताश माझ्या रित्या मनाला हवाच थोडा विरंगुळाही
कधी कधी मग मी देवाच्या फोटोवरची धूळ झटकतो